Mi lista de blogs

jueves, 28 de agosto de 2014

HILDA HILST

    Un poema del libro Balada de Alzira [ SP: Edições Alarico, 1951]
 
     XVI

               O que nós vemos das coisas são as coisas.
               (Fernando Pessoa)

Las cosas no existen.
Lo que existe es la idea
melancólica y suave

que hacemos de las cosas.

La mesa de escribir es hecha de amor
y de sumisión.
En tanto
nadie la ve
como yo la veo.
Para los hombres
es hecha de madera
y esta cubierta de tinta.
Para mí también
más la madera
protege su interior
pues su interior es humano.

Los libros son criaturas.
Cada página un año de vida,
cada lectura un poco de alegría
y esta alegría
es igual al consuelo de los hombres
cuando inquietos permanecemos
en respuesta a sus inquietudes.

Las cosas no existen.
La idea, sí.
La idea es infinita
igual que el sueño de los niños.

 As coisas não existem. / O que existe é a idéia / melancólica e suave // que fazemos das coisas. // A mesa de escrever é feita de amor / e de submissão. / No entanto / ninguém a vê / como eu a vejo. / Para os homens / é feita de madeira / e coberta de tinta. / Para mim também / mas a madeira / somente lhe protege o interior / e o interior é humano. // Os livros são criaturas. / Cada página um ano de vida, / cada leitura um pouco de alegria / e esta alegria / é igual ao consolo dos homens / quando permanecemos inquietos / em resposta às suas inquietudes. // As coisas não existem. / A idéia, sim. // A idéia é infinita / igual ao sonho das crianças.


                       
 [trad. Leo Lobos]

HILDA HILST (Sao Paulo, Brasil 1930-2004) fue poeta, novelista, dramaturga y, sobre todo, una mujer rompedora que supo tratar temas delicados, transgrediendo muchos de los tabúes de la sociedad en la que vivía. Licenciada en Derecho, en 1966 se instala en la llamada Casa do Sol, en una zona campestre del estado de Campinas, que convierte en núcleo de referencia para los creadores brasileños y que es hoy en día un centro cultural y fundación [http://www.hildahilst.com.br/]. Entre sus obras poéticas, traducidas desde los setenta al francés e inglés, están: Presságio (1950), Balada de Alzira  (1951), Balada do festival (1955), Roteiro do Silêncio (1959), Trovas de muito amor para um amado senhor (1959), Ode Fragmentária (1961), Sete cantos do poeta para o anjo (1962), Amado Hilst (1969), Júbilo, memória, noviciado da paixão (1974).Da Morte. Odes mínimas (1980), Cantares de perda e predileção (1980), Poemas malditos, gozosos e devotos (1984), Sobre a tua grande face (1986), Alcoólicas (1990), Amavisse (1989), Bufólicas (1992), Do Desejo (1992), Cantares do Sem Nome e de Partidas (1995) y Do Amor (1999).

lunes, 25 de agosto de 2014

ELENI VAKALÓ (1921-2000) / ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ

Un poema de Genealogía del mundo [Γενεαλογία του κόσμου, 1990, recoge composiciones de Γενεαλογία, 1971 y Tου κόσμου, 1978 ]

 Cómo se volvió una mala personα

 [Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος]

Les diré cómo ocurrió
Así en este orden
Un pequeño y buen hombre encontró en su camino
a un golpeado
No muy lejos de él estaba en el suelo y
se compadeció
Tanto se compadeció
Que después tuvo miedo
Antes de acercarse a él y agacharse
para tocarlo, lo pensó mejor
Qué quieres para qué le buscas
Alguien más habrá de tantos aquí cerca
que del infeliz se compadezca
Y mejor no decir
Que siquiera lo he visto
Y como tuvo miedo
Así pensó
¿Acaso no es culpable?, ¿a quién golpean
sin que tenga la culpa?
Y bien se lo merece pues quiso jugar con
las autoridades
Empezó entonces él también
A golpearlo encima
Principio del cuento buenos días tengan ustedes. 


[Versión de Francisco Torres Córdova]


Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος Θα σας πω πώς έγινε Έτσι είναι η σειρά Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα Τι τα θες τι τα γυρεύεις Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο Και καλύτερα να πούμε Ούτε πως τον έχω δει Και επειδή φοβήθηκε Έτσι συλλογίστηκε Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει; Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες Άρχισε λοιπόν και κείνος Από πάνω να χτυπά Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας Ελένη Βακαλό “Του κόσμου” (1978)

Διαβάστε περισσότερα στο: http://ithaque.gr/pws-egine-enas-kakos-anthropos/#.U_td4VeJTfc | Ithaque
Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος Θα σας πω πώς έγινε Έτσι είναι η σειρά Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα Τι τα θες τι τα γυρεύεις Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο Και καλύτερα να πούμε Ούτε πως τον έχω δει Και επειδή φοβήθηκε Έτσι συλλογίστηκε Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει; Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες Άρχισε λοιπόν και κείνος Από πάνω να χτυπά Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

Διαβάστε περισσότερα στο: http://ithaque.gr/pws-egine-enas-kakos-anthropos/#.U_td4VeJTfc | Ithaque

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Απο τη Συλλογη Του κόσμου (1978).
Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο
δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του vα πλησιάσει για να σκύψει να
τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,
να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε vα παίξει με τους άρχοντες
Αρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

viernes, 22 de agosto de 2014

ABISAL

(del libro inédito La línea vertical del Alif)

Entre deux chaises, como un picor agudo
este derramarse de las horas sin que se
Mertensia ovum
levanten los huecos que rascamos,
que ocultamos como refugio del nosotros
en el bolso, la nevera o el ventilador.

Porque en el bolso tenemos una agenda
con nombres y direcciones azules
donde viven los que ya no viven
y mueren los que no han muerto.

Adiós a la porción de queso, al tomate,
al descafeinado con leche que nos deja
en la boca esta soledad femoral.
Y adiós también al aire pequeño
del ventilador que aprende a comerse
la punta de sus plumas metálicas
con el miedo de los niños y sus dedos
capaces de atravesar las rejas.

Abisal.

Para que vengamos de la lista de parados
a sorber en silencio nuestro mar.

Abisal.

Para que no seamos más infalibles, infantiles,
indelebles, intocables, inesperados.

Abisal.


                                                      @  Antonia Huerta Sánchez

miércoles, 13 de agosto de 2014


                                                    ASIMINA XIROGIANNI
                                                de Mi época es la poesía (Ed. Gavrielides, Atenas, 2013)

 A la poeta que quiero llegar a ser

Te viene a la boca el título.
Él te conducirá al contenido
(ruta inversa al final).
El poema no quiere calmarse.
Gira dentro de tu boca
te atormenta hasta que sale.
Mas son difíciles los nexos.
Porque poema significa luz.
Y a ti ahora las circunstancias te reclaman.
Venga, haz recuento de tus fuerzas
si puedes crear luz
de la oscuridad del hoy.

Στην ποιήτρια που θέλω να γίνω

Σου 'ρχεται στο στόμα ο τίτλος.
Αυτός θα σε οδηγήσει στο περιεχόμενο
(αντίστροφη πορεία τελικά).
Το ποίημα δεν λέει να ησυχάσει.
Στριφογυρνά μέσα στο σώμα σου
παιδεύεται να βγει.
Μα είναι δύσκολες οι συνδέσεις.
Γιατί ποίημα σημαίνει φως.
Και σένα τώρα οι περιστάσεις σε καλούν.
Ελα, μέτρησε τις δυνάμεις σου
Αν μπορείς να κάνεις φως
τα σκοτάδια του σήμερα.

 ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
Εποχή μου είναι η ποίηση, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2013  


Asimina Xirogianni nació en Atenas, aunque su lugar más querido es la isla de Egina donde empezó a escribir poesía. Estudió Filología Clásica y Dramaturgia en la Universidad de Atenas, además de interpretación en "Theatro-Ergastirio". Se dedica a la enseñanza de la interpretación teatral, y realiza actividades de animación teatral. Con sus alumnos ha puesto en escena obras propias y de grandes dramaturgos como Aristófanes. Además da clases de Lengua, Literatura y Teoría del Teatro.  Es miembro de la Asociación Panhelénica de Teatrólogos. Es autora de tres libros de poesía (La profecía del viento, Dodoni Ed. EPE 2009; Heridas, ed. Gavrielides 2011 y Mi época es la poesía, ed. Gavrielides 2013) y de la novela Su cuerpo se volvió sombra (ed. Anatolikos, 2010). Podéis seguirla en la página web http://varelaki.blogspot.com